De Vriendengroep van Science for Action, onder voorzitterschap van de permanente vertegenwoordigers van België, India en Zuid-Afrika bij de VN, en actief ondersteund door de ISC en UNESCO als gezamenlijk secretariaat een briefing georganiseerd met experts uit diverse wetenschappelijke vakgebieden op het gebied van de oceaan om recente wetenschappelijke ontwikkelingen en bruikbare kennis te bespreken ter voorbereiding op de komende UNOC-3.
UNOC-3, gericht op het bevorderen van de implementatie van Duurzame Ontwikkelingsdoelstelling (SDG) 14 over het leven onder water, komt op een kritiek punt – slechts vijf jaar voor de streefdeadline van de Agenda 2030. Ondanks eerdere toezeggingen, SDG 14 is een van de doelen die het verst van de planning af staat in alle regio's ter wereld, wat de dringende noodzaak onderstreept dat UNOC-3 niet alleen sterkere toezeggingen doet, maar ook concrete collectieve actie onderneemt.
Een cruciale eerste stap is het versterken van de interface tussen wetenschap en beleid en het waarborgen dat de beraadslagingen en resultaten van UNOC-3 – met name de Politieke Verklaring – stevig gegrondvest zijn in de nieuwste en beste beschikbare wetenschappelijke kennis, terwijl collectieve, transformatieve paden worden geïdentificeerd om uitdagingen op het gebied van de duurzaamheid van de oceaan aan te pakken.
Deze wetenschappelijke briefing, waarbij de nadruk lag op het verdiepen in op wetenschap gebaseerde boodschappen voor UNOC-3, bracht een divers panel van experts bijeen:
De experts benadrukten belangrijke uitdagingen op het gebied van de oceaan, hun grondoorzaken en impact, links naar bredere mondiale problemen en hoe op wetenschap gebaseerde oplossingen co-benefits kunnen genereren en geïntegreerde duurzame ontwikkeling kunnen bevorderen. Daarnaast richtte de briefing zich op paden voor de ontwikkeling van duurzame economieën op basis van de oceaan, waarbij werd benadrukt hoe verantwoord beheer van mariene hulpbronnen - in sectoren zoals visserij, toerisme en hernieuwbare energie - zowel economische groei als behoud van de oceaan kan stimuleren.
Zoals Emily Twigg benadrukt, is de oceaan een belangrijke pijler van duurzame ontwikkeling, die de mensheid van onschatbare waarde voorziet en een centrale rol speelt in de gezondheid van de planeet. Toch wordt het zeeleven geconfronteerd met talloze gelijktijdig voorkomende en onderling verbonden stressoren.
De oceaan heeft het grootste deel van de overtollige atmosferische warmte geabsorbeerd en tussen een kwart en een derde van de overtollige koolstofdioxide. Bovendien komt het meeste land- en ijsgebaseerde zoetwater uiteindelijk in de oceaan terecht. Hoewel dit de indrukwekkende capaciteit van de oceaan weerspiegelt om bij te dragen aan planetaire veerkracht, bereikt deze capaciteit, te midden van veranderende omstandigheden die van invloed zijn op al het leven op aarde, inclusief mensen, zijn grenzen.
Stijgende temperaturen, toegenomen koolstofemissies en versnelde ijssmelting leggen een grote druk op ecosystemen in de oceaan. Om deze uitdagingen aan te pakken is sterkere internationale samenwerking, datadeling, baanbrekend wetenschappelijk onderzoek en op wetenschap gebaseerde besluitvorming nodig.
Twigg benadrukte dat hiaten in de kennis over de oceaan zich vertalen in hiaten in ons begrip van de planeet als geheel. Wetenschap helpt ons niet alleen deze uitdagingen te begrijpen, maar biedt ook praktische oplossingen – van het informeren van de ontwikkeling van systemen voor vroegtijdige waarschuwing tot het ontwerpen van beschermde mariene gebieden die biodiversiteit en duurzame visserij ondersteunen.
Het opbouwen van wereldwijde wetenschappelijke capaciteit – met name in landen met lage en middeninkomens – is essentieel om inclusieve besluitvorming op alle niveaus te garanderen, van lokaal tot mondiaal. Door kennis en met name gestandaardiseerde gegevens te delen, kunnen we een breder begrip van de oceaan bereiken, waar iedereen baat bij heeft.
met 40% van de oceaan valt binnen exclusieve economische zonesEffectieve observatie en beheer vereisen een sterke internationale samenwerking op zowel wetenschappelijk als beleidsmatig niveau.
Haugans bijdrage benadrukte de noodzaak voor sterke wereldwijde samenwerking op de oceaan: "Er is maar één wereldwijde oceaan. Die verenigt ons allemaal." Als een gedeelde wereldwijde gemeenschap vereist de oceaan collectieve actie en samenwerking.
Bovendien benadrukte Haugan de cruciale rol van de oceaan bij het aanpakken van wereldwijde uitdagingen, waarbij hij benadrukte dat de sectoren van de blauwe economie – waaronder transport, hernieuwbare energie en visserij samen met duurzaam oceaanbeheer – “een derde van de kloof in broeikasgasemissies in 2050 zouden kunnen dichten tussen geprojecteerde emissies en emissies die minder dan 2 graden opwarming zouden opleveren”. Hij benadrukte echter dat het realiseren van dit potentieel een gezonde oceaan vereist, waardoor investeringen in behoud en op ecosystemen gebaseerd beheer belangrijker zijn dan ooit.
Hoewel het herstel van de oceaan essentieel is, is investeren in het behoud van de oceaan veel kosteneffectiever dan het herstellen van schade. Effectieve besluitvorming over duurzaam oceaangebruik moet wetenschappelijke, traditionele en lokale kennis integreren om zinvolle actie op de grond te stimuleren.
Deze wetenschappelijke briefing onderstreepte een kritieke realiteit: de oceaan speelt een fundamentele rol in ecologische duurzaamheid, economische ontwikkeling en sociaal welzijn. Het ontsluiten van het potentieel voor klimaatregulering, menselijk welzijn, voedselzekerheid en planetaire gezondheid, is afhankelijk van het herstellen, behouden en onderhouden van een gezonde en veerkrachtige oceaan.
Er is één wereldwijde oceaan, met processen in één regio die verstrekkende gevolgen hebben die nationale grenzen overschrijden. Internationale samenwerking, geïnformeerd door de nieuwste wetenschappelijke kennis, kan zorgen voor effectieve oplossingen voor de mondiale uitdagingen die voor ons liggen. Terwijl lidstaten hun volgende verbintenissen voor de oceaan vormgeven, zal het van cruciaal belang zijn om wetenschappelijke inzichten te benutten en deze te vertalen naar concrete actie.
Nu UNOC-3 nadert, moet de wereldwijde wetenschappelijke gemeenschap dit momentum aangrijpen om ervoor te zorgen dat inspanningen op het gebied van duurzaamheid van de oceaan gebaseerd zijn op de nieuwste wetenschappelijke bewijzen en oplossingen, en zo bijdragen aan de realisatie van Agenda 2030.
Foto door Snehal Krishna on Unsplash