De International Science Council (ISC) is een voorvechter van de recht om deel te nemen aan en te profiteren van de wetenschap als een universeel mensenrecht, dat integraal deel uitmaakt van haar visie op wetenschap als een mondiaal publiek goed. Met zijn nieuwe interpretatie pakt de ISC kritieke hiaten in het begrip en de implementatie van dit recht aan, en verfijnt de betekenis en relevantie ervan. Geworteld in de wetenschappelijke gemeenschap, vult deze inspanning initiatieven van de Verenigde Naties aan en stelt wetenschappers in staat om dit wereldwijde recht actief vorm te geven en te handhaven. Zonder de wetenschappelijke vrijheid en verantwoordelijkheid te beschermen en universele erkenning van dit recht te garanderen, kan de transformerende rol van wetenschap in de samenleving niet volledig worden gerealiseerd.
Onderwijs is fundamenteel voor het recht op wetenschap, omdat je niet kunt profiteren van iets wat je niet begrijpt en er ook niet aan kunt deelnemen.
De behoefte aan wetenschappelijke geletterdheid vormt de basis van de maatschappij waarin we leven – of het nu gaat om het begrijpen van de effecten van klimaatverandering, of de verspreiding van virussen en de voordelen van vaccins tijdens de COVID-19-pandemie, of zelfs iets zo basaal, alledaags en alomtegenwoordig als het gebruik van een smartphone.
Om wetenschappelijk geletterd te zijn, heb je twee dingen nodig: toegang tot informatie en een basiskennis van wetenschap. Om wetenschap te begrijpen, moet je een opleiding hebben – elk ander aspect van deelnemen aan en profiteren van wetenschap vloeit daaruit voort.
Maar over de hele wereld wordt kinderen met een beperking vaak verteld dat ze geen wetenschap kunnen studeren, simpelweg omdat ze met een beperking leven. Een leraar kan zeggen: "Het spijt me, je bent blind; ik weet niet hoe ik je scheikunde moet leren," of: "Je beperking maakt het te moeilijk."
Als we dit in de context van het recht op wetenschap beschouwen, wordt het waarborgen van de toegang tot wetenschappelijk onderwijs voor mensen met een beperking onderdeel van het handhaven van een mensenrecht.
Een andere veelvoorkomende barrière is het gebrek aan toegang tot informatie in een passend formaat. Als u blind bent, is de informatie dan beschikbaar in braille? Als u slechtziend bent, is het dan in grote letters? Als u cultureel doof bent, is het dan beschikbaar in uw gebarentaal naar keuze?
Daarnaast zijn de context en de manier waarop informatie wordt onderwezen ook van belang. Neem het Doppler-effect: dit wordt vaak onderwezen met behulp van een video van een brandweerwagen, politieauto of trein. Als je een persoon met een beperking bent, bijvoorbeeld doof, dan is die video voor jou betekenisloos.
Ik kan andere manieren bedenken om je te leren over het Dopplereffect die niets met geluid te maken hebben, maar de standaardmanier – althans in een Noord-Amerikaans natuurkundelokaal – is gebaseerd op de aanname dat we allemaal hetzelfde referentiekader delen.
Toen ik begon met mijn PhD in genetica aan de Universiteit van Toronto, was ik de eerste visueel beperkte biomedische PhD-student daar. Er waren geen toegankelijkheidsnormen in mijn lab — ik moest ze ontwikkelen. Twaalf jaar later, toen een andere student met een visuele beperking begon met een PhD in een vergelijkbare afdeling, gebeurde hetzelfde. Er was geen systemische verandering geweest en al zijn ondersteuning moest vanaf nul worden opgebouwd.
Toen we uiteindelijk contact kregen, was zijn eerste opmerking tegen mij: "Ik dacht dat ik alleen was." Dat gevoel van isolatie is een van de grootste barrières voor mensen met een beperking in de wetenschap.
Het onderwijssysteem werkt als een steeds smaller wordende trechter, die in elke fase mensen met een beperking eruit perst. Je giet kinderen met een beperking aan de ene kant, en aan de andere kant krijg je dit kleine druppeltje, druppeltje, druppeltje gekwalificeerde werknemers die in het veld blijven.
In dat licht wordt het vaak gezien als beter om studenten met een beperking weg te houden van wetenschap. Het is veel makkelijker om te zeggen: 'Laten we daar niet heen gaan.'
Maar als we zeggen dat ieder mens het recht heeft om deel te nemen aan de wetenschap en er profijt van te hebben – wat betekent dat ieder mens recht heeft op kennis over de wetenschap – dan verandert dat de toon van het gesprek.
Het gesprek kan niet langer zijn: 'Jij bent de eerste blinde geneticus waarvan ik ooit heb gehoord, dus ik weet niet wat ik met je aan moet' (een waargebeurd verhaal; dat gebeurde echt in mijn derde jaar). In plaats daarvan denken we na over hoe we het lesgeven en het doen van wetenschap voor iedereen toegankelijk en inclusief kunnen maken.
Door dit kader wordt de focus verlegd. Het dwingt ons om meer dan één ding te overwegen 1 miljard personen in de wereld met een beperking en zorgt ervoor dat zij ook betrokken worden bij wetenschap en wetenschapsonderwijs.
We ontdoen ons van het idee dat er geen kritische massa wetenschappers met een beperking is, dus wie maalt erom? Waarom zouden we ons er druk om maken? Omdat het een universeel mensenrecht is. We moeten erom geven. We moeten ons er druk om maken.
Als wetenschapper krijg ik de hele tijd de vraag: 'Waarom zou ik me druk moeten maken om toegankelijkheid in de wetenschap?' Het standaardantwoord is dat diversiteit innovatie en productiviteit stimuleert. Maar het antwoord is eigenlijk dat als we mensen met een beperking niet opnemen, we onze wetenschap beperken – het zal onvermijdelijk gebrekkig zijn. We doen wetenschap verkeerd. De identiteit van een wetenschapper is gebaseerd op nauwkeurigheid en dingen goed en correct doen. Het gaat erom nauwkeurig te zijn en het best mogelijke antwoord te ontwikkelen dat je op een vraag kunt bedenken. Dus tegen een wetenschapper zeggen dat inclusie gelijk staat aan het goed doen van wetenschap is veel betekenisvoller dan tegen een wetenschapper zeggen dat inclusie gelijk staat aan innovatie.
Als deelnemen aan en profiteren van wetenschap een universeel mensenrecht is, dan is het betrekken van mensen met een beperking essentieel. Het zorgt ervoor dat we wetenschap goed doen, en ten behoeve van iedereen – niet alleen 80% van de bevolking.
Dr. Mahadeo Sukhai, Directeur Onderzoek en Hoofd Inclusie & Toegankelijkheid – IDEA Team, Canadian National Institute for the Blind.
Dr. Sukhai is 's werelds eerste aangeboren blinde geneticus. Mahadeo heeft meer dan 20 jaar ervaring als professional op het gebied van toegankelijkheid en inclusie, en als onderzoeker binnen deze ruimte, en meer dan 25 jaar ervaring als wetenschapper, onderzoeker en docent in de medische wetenschappen en aan gezondheidszorg gerelateerde disciplines. Dr. Sukhai is een vooraanstaand expert op het gebied van toegankelijkheid van postsecundair onderwijs en werkgelegenheid voor personen met een beperking.
De International Science Council (ISC) heeft zijn interpretatie van de “recht om deel te nemen aan en te profiteren van de wetenschap,” wat een duidelijk kader biedt voor het begrijpen van dit fundamentele recht.
De interpretatie schetst de belangrijkste verplichtingen en verantwoordelijkheden die nodig zijn om universele toegang tot wetenschap en wetenschappelijke kennis te garanderen, terwijl de nadruk ligt op de bescherming van wetenschappelijke vrijheden en de bevordering van onderwijs. In lijn met de Principes van Vrijheid en Verantwoordelijkheid in de Wetenschap van de ISC, versterkt het de visie van wetenschap als een wereldwijd publiek goed.
Het recht op wetenschap
De International Science Council is van mening dat er een universeel mensenrecht bestaat om deel te nemen aan de wetenschap en te genieten van de voordelen ervan. Het is bovendien de verantwoordelijkheid van overheden om burgers de mogelijkheid te bieden om van dit recht gebruik te maken.
Het recht op wetenschapAfbeelding door Yan Krukau on Pexels
Auteursrechten
Dit open-accessartikel wordt verspreid onder de Creative Commons Naamsvermelding CC BY-NC-SA 4.0 licentie. U bent vrij om de inhoud te gebruiken, aan te passen, te verspreiden of te reproduceren in andere forums, op voorwaarde dat u de oorspronkelijke auteur(s) of licentiegever vermeldt, de oorspronkelijke publicatie op de website van de International Science Council citeert, de originele hyperlink opnemen en geef aan of er wijzigingen zijn aangebracht. Elk gebruik dat niet voldoet aan deze voorwaarden is niet toegestaan.
Disclaimer
De informatie, meningen en aanbevelingen die in onze gastblogs worden gepresenteerd, zijn die van de individuele bijdragers en weerspiegelen niet noodzakelijkerwijs de waarden en overtuigingen van de International Science Council.